Η υπέρταση (HTN) είναι μία από τις πιο συνηθισμένες ασθένειες του καρδιαγγειακού συστήματος, οι οποίες μόνο σύμφωνα με κατά προσέγγιση δεδομένα επηρεάζουν το ένα τρίτο των κατοίκων του κόσμου. Μέχρι την ηλικία των 60-65 ετών, περισσότερο από το ήμισυ του πληθυσμού έχει διαγνωστεί με υπέρταση. Η ασθένεια ονομάζεται "σιωπηλός δολοφόνος", επειδή τα σημάδια του μπορεί να απουσιάζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, ενώ οι αλλαγές στους τοίχους των αιμοφόρων αγγείων αρχίζουν ήδη στο ασυμπτωματικό στάδιο, αυξάνοντας σημαντικά τον κίνδυνο αγγειακών ατυχημάτων.
Στη δυτική λογοτεχνία, η ασθένεια ονομάζεται αρτηριακή υπέρταση (AH). Άλλοι έχουν υιοθετήσει αυτή τη διατύπωση, αν και τόσο η "υπέρταση" όσο και η "υπέρταση" εξακολουθούν να είναι σε κοινή χρήση.
Η ιδιαίτερη προσοχή στο πρόβλημα της αρτηριακής υπέρτασης προκαλείται όχι τόσο από τις κλινικές εκδηλώσεις της όσο και από τις επιπλοκές με τη μορφή οξείας αγγειακών διαταραχών στον εγκέφαλο, την καρδιά και τα νεφρά. Η πρόληψη τους είναι ο κύριος στόχος της θεραπείας που αποσκοπεί στη διατήρηση της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης (BP).
Ένα σημαντικό σημείο είναι να εντοπιστούν όλοι οι πιθανοί παράγοντες κινδύνου, καθώς και διευκρίνιση του ρόλου τους στην εξέλιξη της νόσου. Η σχέση μεταξύ του βαθμού υπέρτασης και των υφιστάμενων παραγόντων κινδύνου εμφανίζεται στη διάγνωση, η οποία απλοποιεί την αξιολόγηση της κατάστασης και της πρόγνωσης του ασθενούς.
Για τους περισσότερους ασθενείς, οι αριθμοί στη διάγνωση μετά από "AH" δεν σημαίνουν τίποτα, αν και είναι σαφές ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο δείκτης βαθμού και κινδύνου, τόσο χειρότερη είναι η πρόγνωση και η πιο σοβαρή παθολογία. Σε αυτό το άρθρο θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε πώς και γιατί διαγιγνώσκεται ένας ή ένας άλλος βαθμός υπέρτασης και αυτό που αποτελεί τη βάση του προσδιορισμού του κινδύνου επιπλοκών.
Αιτίες και παράγοντες κινδύνου της υπέρτασης
Οι αιτίες της αρτηριακής υπέρτασης είναι πολυάριθμες. ΚυβερνήτηςΜιλώντας για πρωτοβάθμια ή ουσιαστική υπέρταση, εμείς και εμείς καιΕννοούμε την περίπτωση όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη προηγούμενη ασθένεια ή παθολογία των εσωτερικών οργάνων. Με άλλα λόγια, αυτή η υπέρταση συμβαίνει από μόνη της, που περιλαμβάνει άλλα όργανα στην παθολογική διαδικασία. Η πρωτογενή υπέρταση αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 90% των περιπτώσεων χρόνιας υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Η κύρια αιτία της πρωτογενούς υπέρτασης θεωρείται ότι είναι το άγχος και η ψυχο-συναισθηματική υπερφόρτωση, η οποία συμβάλλει στη διάσπαση των κεντρικών μηχανισμών της ρύθμισης της πίεσης στον εγκέφαλο, στη συνέχεια οι χυμικοί μηχανισμοί υποφέρουν και εμπλέκονται τα όργανα στόχου (νεφρά, καρδιά, αμφιβληστροειδής).
Δευτερογενής υπέρταση - Μια εκδήλωση μιας άλλης παθολογίας, οπότε η αιτία της είναι πάντα γνωστή. Συνοδεύει τις ασθένειες των νεφρών, της καρδιάς, του εγκεφάλου, των ενδοκρινικών διαταραχών και είναι δευτερεύουσα σε αυτά. Μετά τη θεραπεία της υποκείμενης νόσου, η υπέρταση εξαφανίζεται επίσης, οπότε δεν έχει νόημα να προσδιοριστούν ο κίνδυνος και ο βαθμός σε αυτή την περίπτωση. Η συμπτωματική υπέρταση αντιπροσωπεύει όχι περισσότερο από το 10% των περιπτώσεων.
Οι παράγοντες κινδύνου για την υπέρταση είναι επίσης γνωστοί σε όλους. Τα σχολεία υπέρτασης δημιουργούνται σε κλινικές, των οποίων οι ειδικοί μεταφέρουν πληροφορίες στον πληθυσμό σχετικά με δυσμενείς συνθήκες που οδηγούν σε υπέρταση. Οποιοσδήποτε θεραπευτής ή καρδιολόγος θα πει στον ασθενή για τους κινδύνους ήδη στην πρώτη περίπτωση της καταγεγραμμένης υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Μεταξύ των συνθηκών που προδιαθέτουν στην υπέρταση, οι σημαντικότεροι είναι:
- Κάπνισμα;
- Υπερβολικό αλάτι στα τρόφιμα, υπερβολική πρόσληψη υγρών.
- Ανεπαρκής σωματική δραστηριότητα ·
- Κατάχρηση αλκοόλ ·
- Υπερβολικό βάρος και διαταραχές μεταβολισμού λίπους.
- Χρόνια ψυχο-συναισθηματική και φυσική υπερφόρτωση.
Εάν μπορούμε να αποκλείσουμε τους εισηγμένους παράγοντες ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τον αντίκτυπό τους στην υγεία, τότε τα χαρακτηριστικά όπως το φύλο, η ηλικία, η κληρονομικότητα δεν μπορεί να αλλάξει και επομένως θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε, αλλά να μην ξεχνάμε τον αυξανόμενο κίνδυνο.
Ταξινόμηση της αρτηριακής υπέρτασης και προσδιορισμού του επιπέδου κινδύνου
Η ταξινόμηση της υπέρτασης περιλαμβάνει τον εντοπισμό του σταδίου, τον βαθμό της νόσου και το επίπεδο κινδύνου αγγειακών ατυχημάτων.
Ασθένεια Εξαρτάται από τις κλινικές εκδηλώσεις. Αποκορύφωμα:
- Προκλινικό στάδιο, όταν δεν υπάρχουν ενδείξεις υπέρτασης και ο ασθενής δεν γνωρίζει την αύξηση της αρτηριακής πίεσης.
- Στάδιο 1 της υπέρτασης, όταν η πίεση είναι αυξημένη, είναι δυνατές κρίσεις, αλλά δεν υπάρχουν ενδείξεις βλάβης οργάνων -στόχου.
- Το στάδιο 2 συνοδεύεται από βλάβη στα όργανα -στόχους - τα υπερτροφικά μυοκαρδίου, οι αλλαγές στον αμφιβληστροειδή των ματιών είναι αισθητές και οι νεφροί υποφέρουν.
- Στο στάδιο 3, είναι δυνατές οι εγκεφαλικές επεισόδιο, η ισχαιμία του μυοκαρδίου, η παθολογία της όρασης, οι μεταβολές σε μεγάλα αγγεία (αορτική ανευρύσματα, αθηροσκλήρωση).
Βαθμός υπέρτασης
Ο προσδιορισμός του βαθμού υπέρτασης είναι σημαντικός για την αξιολόγηση του κινδύνου και της πρόγνωσης και βασίζεται σε στοιχεία πίεσης. Πρέπει να ειπωθεί ότι οι κανονικές τιμές αρτηριακής πίεσης έχουν επίσης διαφορετική κλινική σημασία. Έτσι, ο δείκτης είναι μέχρι 120/80 mm Hg. Τέχνη. μετράει άριστος, κανονικός Η πίεση θα είναι μεταξύ 120-129 mmHg. Τέχνη. συστολική και 80-84 mm Hg. Τέχνη. διαστολική. Αριθμοί πίεσης 130-139/85-89 MMHG. Τέχνη. εξακολουθούν να βρίσκονται εντός των κανονικών ορίων, αλλά πλησιάζουν τα σύνορα με την παθολογία, γι 'αυτό ονομάζονται "πολύ κανονικό"Και ο ασθενής μπορεί να ειπωθεί ότι έχει υψηλή φυσιολογική αρτηριακή πίεση. Αυτοί οι δείκτες μπορούν να θεωρηθούν ως προ-παθολογία, επειδή η πίεση είναι μόνο" λίγα χιλιοστά "από το να είναι αυξημένο.
Από τη στιγμή που η αρτηριακή πίεση έφτασε τα 140/90 mm Hg. Τέχνη. Μπορούμε ήδη να μιλήσουμε για την παρουσία της νόσου. Αυτός ο δείκτης χρησιμοποιείται για τον προσδιορισμό του βαθμού υπέρτασης:
- 1ος βαθμός υπέρτασης (HTN ή AH 1ο στάδιο στη διάγνωση) σημαίνει αύξηση της πίεσης στην περιοχή των 140-159/90-99 mm Hg. Τέχνη.
- Το στάδιο 2 κεφαλαλγία συνοδεύεται από αριθμούς 160-179/100-109 mmHg. Τέχνη.
- Με την υπέρταση του σταδίου 3, η πίεση είναι 180/100 mmHg. Τέχνη. και ψηλότερα.
Συμβαίνει ότι τα σχήματα συστολικής πίεσης αυξάνονται, ύψους 140 mm Hg. Τέχνη. και υψηλότερη, ενώ η διαστολική τιμή βρίσκεται εντός των κανονικών τιμών. Σε αυτή την περίπτωση μιλούν για απομονωμένη συστολική μορφή υπέρταση. Σε άλλες περιπτώσεις, οι δείκτες συστολικής και διαστολικής πίεσης αντιστοιχούν σε διαφορετικούς βαθμούς της νόσου, τότε ο γιατρός κάνει διάγνωση υπέρ ενός μεγαλύτερου βαθμού και δεν έχει σημασία αν τα συμπεράσματα εξάγονται με βάση τη συστολική ή διαστολική πίεση.
Η πιο ακριβής διάγνωση του βαθμού υπέρτασης είναι δυνατή όταν η ασθένεια διαγιγνώσκεται για πρώτη φορά, όταν η θεραπεία δεν έχει ακόμη πραγματοποιηθεί και ο ασθενής δεν έχει λάβει αντιυπερτασικά φάρμακα. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας, οι αριθμοί πέφτουν και όταν διακόπτεται, αντίθετα, μπορούν να αυξηθούν απότομα, οπότε δεν είναι πλέον δυνατό να αξιολογηθεί επαρκώς ο βαθμός.
Η έννοια του κινδύνου στη διάγνωση
Η υπέρταση είναι επικίνδυνη λόγω των επιπλοκών της. Δεν είναι μυστικό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών πεθαίνει ή δεν έχει αναπηρία όχι από το γεγονός της υψηλής αρτηριακής πίεσης, αλλά από τις οξείες διαταραχές στις οποίες οδηγεί.
Εγκεφαλικές αιμορραγίες ή ισχαιμική νέκρωση, έμφραγμα του μυοκαρδίου, νεφρική ανεπάρκεια είναι οι πιο επικίνδυνες συνθήκες που προκαλούνται από υψηλή αρτηριακή πίεση. Από αυτή την άποψη, για κάθε ασθενή μετά από μια διεξοδική εξέταση Ο κίνδυνος καθορίζεται, που υποδεικνύεται στη διάγνωση από τους αριθμούς 1, 2, 3, 4. Έτσι, η διάγνωση βασίζεται στον βαθμό υπέρτασης και στον κίνδυνο αγγειακών επιπλοκών (για παράδειγμα, στάδιο υπέρτασης/υπέρτασης, κίνδυνος 4).
Κριτήρια διαστρωμάτωσης κινδύνου Για τους ασθενείς με υπέρταση, τις εξωτερικές συνθήκες, χρησιμοποιούνται η παρουσία άλλων ασθενειών και των μεταβολικών διαταραχών, η συμμετοχή των οργάνων στόχων και οι συνακόλουθες αλλαγές στα όργανα και τα συστήματα.
Οι κύριοι παράγοντες κινδύνου που επηρεάζουν την πρόγνωση περιλαμβάνουν:
- Η ηλικία του ασθενούς είναι μετά από 55 χρόνια για τους άνδρες και 65 για τις γυναίκες.
- Κάπνισμα;
- Οι διαταραχές του μεταβολισμού των λιπιδίων (που υπερβαίνουν τον κανόνα της χοληστερόλης, λιποπρωτεΐνες χαμηλής πυκνότητας, μειωμένα κλάσματα λιπιδίων υψηλής πυκνότητας).
- Παρουσία καρδιαγγειακής παθολογίας στην οικογένεια μεταξύ συγγενών αίματος κάτω των 65 και 55 ετών για γυναίκες και αρσενικά, αντίστοιχα.
- Το υπερβολικό σωματικό βάρος, όταν η κοιλιακή περιφέρεια υπερβαίνει τα 102 cm στους άνδρες και 88 cm στις γυναίκες.
Οι παραχωρημένοι παράγοντες θεωρούνται οι κύριοι, αλλά πολλοί ασθενείς με υπέρταση υποφέρουν από διαβήτη, μειωμένη ανοχή στη γλυκόζη, οδηγούν σε καθιστική ζωή και έχουν ανωμαλίες στο σύστημα πήξης του αίματος με τη μορφή αύξησης της συγκέντρωσης ινωδογόνου. Αυτοί οι παράγοντες θεωρούν επιπλέον, αυξάνοντας επίσης την πιθανότητα επιπλοκών.
Η βλάβη στα όργανα -στόχους χαρακτηρίζει την υπέρταση, ξεκινώντας από το στάδιο 2, και χρησιμεύει ως σημαντικό κριτήριο με το οποίο προσδιορίζεται ο κίνδυνος, ως εκ τούτου, η εξέταση του ασθενούς περιλαμβάνει ένα ΗΚΓ, υπερηχογράφημα της καρδιάς για τον προσδιορισμό του βαθμού υπερτροφίας των μυών του, των δοκιμών αίματος και ούρων για δείκτες της νεφρικής λειτουργίας (κρείνη, πρωτεΐνη).
Πρώτα απ 'όλα, η καρδιά πάσχει από υψηλή αρτηριακή πίεση, η οποία ωθεί το αίμα στα αγγεία με αυξημένη δύναμη. Καθώς οι αρτηρίες και τα αρτηρίδια αλλάζουν, όταν οι τοίχοι τους χάνουν την ελαστικότητα και οι lumens γίνονται σπασμωδικοί, το φορτίο στην καρδιά αυξάνεται προοδευτικά. Ένα χαρακτηριστικό χαρακτηριστικό που λαμβάνεται υπόψη κατά τη διάρκεια της διαστρωμάτωσης του κινδύνου υπερτροφία μυοκαρδίου, η οποία μπορεί να υποψιαστεί από το ΗΚΓ, μπορεί να προσδιοριστεί με υπερηχογραφική εξέταση.
Η εμπλοκή των νεφρών ως οργάνου στόχου υποδεικνύεται από την αύξηση της κρεατινίνης στο αίμα και τα ούρα και την εμφάνιση πρωτεΐνης λευκωματίνης στα ούρα. Στο πλαίσιο της υπέρτασης, εμφανίζονται τα τοιχώματα μεγάλων αρτηριών, οι αθηροσκληρωτικές πλάκες εμφανίζονται, οι οποίες μπορούν να ανιχνευθούν με υπερηχογράφημα (καρωτιδική, βραχριοκακεφαλικές αρτηρίες).
Το τρίτο στάδιο της υπέρτασης συμβαίνει με τη σχετική παθολογία, δηλαδή που σχετίζεται με την υπέρταση. Μεταξύ των σχετικών ασθενειών, η πιο σημαντική για την πρόγνωση είναι τα εγκεφαλικά επεισόδια, οι παροδικές ισχαιμικές επιθέσεις, το καρδιακό έμφραγμα και η στηθάγχη, η νεφροπάθεια λόγω του διαβήτη, της νεφρικής ανεπάρκειας, της αμφιβληστροειδοπάθειας (βλάβη του αμφιβληστροειδούς) λόγω υπέρτασης.
Έτσι, ο αναγνώστης πιθανώς καταλαβαίνει πώς μπορείτε να καθορίσετε ανεξάρτητα τον βαθμό πονοκέφαλου. Αυτό δεν είναι δύσκολο, απλά πρέπει να μετρήσετε την πίεση. Στη συνέχεια, μπορείτε να σκεφτείτε την παρουσία ορισμένων παραγόντων κινδύνου, να λάβετε υπόψη την ηλικία, το φύλο, τις εργαστηριακές παραμέτρους, τα δεδομένα ΗΚΓ, το υπερηχογράφημα κλπ. Γενικά, όλα αναφέρονται παραπάνω.
Για παράδειγμα, η αρτηριακή πίεση ενός ασθενούς αντιστοιχεί στην υπέρταση του σταδίου 1, αλλά ταυτόχρονα υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο, πράγμα που σημαίνει ότι ο κίνδυνος θα είναι ο μέγιστος - 4, ακόμη και αν το εγκεφαλικό επεισόδιο είναι το μόνο πρόβλημα εκτός από την υπέρταση. Εάν η πίεση αντιστοιχεί στον πρώτο ή το δεύτερο βαθμό και οι μόνοι παράγοντες κινδύνου που μπορούν να σημειωθούν είναι το κάπνισμα και η ηλικία στο πλαίσιο της αρκετά καλής υγείας, τότε ο κίνδυνος θα είναι μέτριος - 1 κουταλιά της σούπας. (2 κουταλιές της σούπας), κίνδυνος 2.
Για να καταστήσετε σαφέστερο τι σημαίνει ο δείκτης κινδύνου σε μια διάγνωση, μπορείτε να συνοψίσετε τα πάντα σε ένα μικρό τραπέζι. Με τον προσδιορισμό του πτυχίου σας και την "καταμέτρηση" των παραγόντων που αναφέρονται παραπάνω, μπορείτε να καθορίσετε τον κίνδυνο αγγειακών ατυχημάτων και επιπλοκών υπέρτασης για έναν συγκεκριμένο ασθενή. Ο αριθμός 1 σημαίνει χαμηλό κίνδυνο, 2 - μέτρια, 3 - υψηλή, 4 - πολύ υψηλό κίνδυνο επιπλοκών.
| Παράγοντες κινδύνου | BP 130-139/85-89, Κίνδυνος | GB (AH) 1, Κίνδυνος | GB 2, κίνδυνος | GB 3, κίνδυνος |
|---|---|---|---|---|
| κανένας | 1 | 2 | 3 | |
| 1-2 | 1 | 2 | 2 | 4 |
| Περισσότεροι από τρεις παράγοντες/ζημιά στόχου/διαβήτη | 3 | 3 | 3 | 4 |
| παθολογία | 4 | 4 | 4 | 4 |
Ο χαμηλός κίνδυνος σημαίνει ότι η πιθανότητα αγγειακών ατυχημάτων δεν υπερβαίνει το 15%, έως και 20%, ο υψηλός κίνδυνος υποδεικνύει την ανάπτυξη επιπλοκών σε το ένα τρίτο των ασθενών από αυτή την ομάδα, με πολύ υψηλό κίνδυνο περισσότερο από το 30%των ασθενών να είναι ευαίσθητες σε επιπλοκές.
Εκδηλώσεις και επιπλοκές του πονοκέφαλου
Οι εκδηλώσεις της υπέρτασης καθορίζονται από το στάδιο της νόσου. Στην προκλινική περίοδο, ο ασθενής αισθάνεται καλά και μόνο οι αναγνώσεις του τοτρέτρου υποδεικνύουν μια αναπτυσσόμενη ασθένεια.
Ως μεταβολές στα αιμοφόρα αγγεία και στην πρόοδο της καρδιάς, τα συμπτώματα εμφανίζονται με τη μορφή πονοκέφαλου, αδυναμίας, μειωμένη απόδοση, περιοδική ζάλη, οπτικά συμπτώματα με τη μορφή εξασθενημένης οπτικής οξύτητας, που αναβοσβήνουν "σημεία" μπροστά στα μάτια. Όλα αυτά τα σημάδια δεν εκφράζονται κατά τη διάρκεια μιας σταθερής πορείας της παθολογίας, αλλά κατά τη στιγμή της ανάπτυξης μιας υπερτασικής κρίσης, η κλινική γίνεται πιο φωτεινή:
- Σοβαρός πονοκέφαλος.
- Θόρυβος, χτυπώντας στο κεφάλι ή τα αυτιά.
- Σκοτεινιάζοντας στα μάτια.
- Πόνος στην περιοχή της καρδιάς.
- Δύσπνοια;
- Υπεραιμία του προσώπου.
- Ενθουσιασμός και αίσθηση φόβου.
Οι υπερτασικές κρίσεις προκαλούνται από τραυματικές καταστάσεις, υπερβολική εργασία, άγχος, κατανάλωση καφέ και αλκοολούχων ποτών, έτσι ώστε οι ασθενείς με ήδη καθιερωμένη διάγνωση να αποφεύγουν τέτοιες επιρροές. Στο πλαίσιο μιας υπερτασικής κρίσης, η πιθανότητα επιπλοκών αυξάνεται απότομα, συμπεριλαμβανομένων των απειλητικών για τη ζωή:
- Αιμορραγία ή εγκεφαλικό έμφραγμα.
- Οξεία υπερτασική εγκεφαλοπάθεια, ενδεχομένως με εγκεφαλικό οίδημα.
- Πνευμονικό οίδημα.
- Οξεία νεφρική ανεπάρκεια ·
- Εμφραγμα.
Πώς να μετρήσετε σωστά την αρτηριακή πίεση;
Εάν υπάρχει λόγος να υποψιάζεστε υψηλή αρτηριακή πίεση, το πρώτο πράγμα που θα κάνει ένας ειδικός είναι να το μετρήσει. Μέχρι πρόσφατα, πιστεύεται ότι οι αριθμοί της αρτηριακής πίεσης θα μπορούσαν κανονικά να διαφέρουν σε διαφορετικά χέρια, αλλά, όπως έχει δείξει η πρακτική, ακόμη και μια διαφορά 10 mm Hg. Τέχνη. Μπορεί να προκύψει λόγω της παθολογίας των περιφερικών αγγείων, έτσι οι διαφορετικές πιέσεις στα δεξιά και τα αριστερά χέρια πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή.
Για να αποκτήσετε τα πιο αξιόπιστα στοιχεία, συνιστάται να μετρήσετε την πίεση τρεις φορές σε κάθε βραχίονα με σύντομο χρονικό διάστημα, καταγραφή κάθε αποτελέσματος που ελήφθη. Στους περισσότερους ασθενείς, οι μικρότερες τιμές που λαμβάνονται είναι οι πιο σωστές, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις η πίεση αυξάνεται από τη μέτρηση στη μέτρηση, η οποία δεν μιλά πάντα υπέρ της υπέρτασης.
Μια μεγάλη επιλογή και διαθεσιμότητα συσκευών για τη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης καθιστά δυνατή την παρακολούθηση σε ένα ευρύ φάσμα ανθρώπων στο σπίτι. Συνήθως, οι υπερτασικοί ασθενείς έχουν ένα tonometer στο σπίτι, στο χέρι, έτσι ώστε εάν η υγεία τους επιδεινωθεί, μπορούν να μετρήσουν αμέσως την αρτηριακή πίεση. Αξίζει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι οι διακυμάνσεις είναι επίσης δυνατές σε απολύτως υγιή άτομα χωρίς υπέρταση, οπότε μια ενιαία περίσσεια του κανόνα δεν πρέπει να θεωρείται ως ασθένεια και να κάνει διάγνωση υπέρτασης, η πίεση πρέπει να μετράται σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, υπό διαφορετικές συνθήκες και επανειλημμένα.
Κατά τη διάγνωση της υπέρτασης, τα στοιχεία της αρτηριακής πίεσης, τα δεδομένα ηλεκτροκαρδιογραφίας και τα αποτελέσματα της καρδιακής ακουστικής θεωρούνται θεμελιώδεις. Όταν ακούτε, είναι δυνατόν να ανιχνευθούν θόρυβος, αυξημένοι ήχοι και αρρυθμίες. Το ΗΚΓ, ξεκινώντας από το δεύτερο στάδιο, θα δείξει σημάδια πίεσης στην αριστερή πλευρά της καρδιάς.
Θεραπεία της υπέρτασης
Για τη διόρθωση της υψηλής αρτηριακής πίεσης, έχουν αναπτυχθεί θεραπευτικά σχήματα που περιλαμβάνουν φάρμακα διαφορετικών ομάδων και διαφορετικούς μηχανισμούς δράσης. Τους Ο συνδυασμός και η δοσολογία επιλέγονται από τον γιατρό ξεχωριστά λαμβάνοντας υπόψη το στάδιο, την ταυτόχρονη παθολογία και την απόκριση της υπέρτασης σε ένα συγκεκριμένο φάρμακο. Μετά τη δημιουργία της διάγνωσης της υπέρτασης και πριν από την έναρξη της φαρμακευτικής αγωγής, ο γιατρός θα προτείνει μέτρα μη-ναρκωτικών που αυξάνουν σημαντικά την αποτελεσματικότητα των φαρμακολογικών φαρμάκων και μερικές φορές σας επιτρέπουν να μειώσετε τη δόση φαρμάκων ή να εγκαταλείψετε τουλάχιστον μερικά από αυτά.
Πρώτα απ 'όλα, συνιστάται η ομαλοποίηση του καθεστώτος, η εξάλειψη του στρες και η εξασφάλιση της σωματικής δραστηριότητας. Η διατροφή στοχεύει στη μείωση της πρόσληψης αλατιού και υγρού, εξαλείφοντας το αλκοόλ, τον καφέ και τα ποτά και τις ουσίες που διεγείρουν το νευρικό σύστημα. Εάν είστε υπέρβαροι, θα πρέπει να περιορίσετε τις θερμίδες και να αποφύγετε τα λιπαρά, τα αλευτήρια, τηγανητά και πικάντικα τρόφιμα.
Τα μέτρα μη-ναρκωτικών στο αρχικό στάδιο της υπέρτασης μπορούν να έχουν τόσο καλό αποτέλεσμα ώστε η ανάγκη να συνταγογραφηθούν φάρμακα δεν θα είναι πλέον απαραίτητα. Εάν τα μέτρα αυτά δεν λειτουργούν, ο γιατρός ορίζει τα κατάλληλα φάρμακα.
Ο στόχος της θεραπείας της υπέρτασης δεν είναι μόνο η μείωση της αρτηριακής πίεσης, αλλά και η εξάλειψη, αν είναι δυνατόν, της αιτίας της.
Τα αντιυπερτασικά φάρμακα από τις ακόλουθες ομάδες χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για τη θεραπεία της υπέρτασης:
- Διουρητικά;
- Ανταγωνιστές υποδοχέα αγγειοτενσίνης II.
- Αναστολείς ACE.
- Αδρενεργικοί αναστολείς.
- Αναστολείς καναλιών ασβεστίου.
Κάθε χρόνο ο κατάλογος των φαρμάκων που μειώνουν την αρτηριακή πίεση αυξάνεται και ταυτόχρονα γίνεται πιο αποτελεσματικός και ασφαλής, με λιγότερες ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Κατά την έναρξη της θεραπείας, ένα φάρμακο συνταγογραφείται σε ελάχιστη δόση. Εάν είναι αναποτελεσματικό, μπορεί να αυξηθεί. Εάν η ασθένεια εξελίσσεται και η πίεση δεν παραμένει σε αποδεκτές τιμές, τότε ένα άλλο φάρμακο από διαφορετική ομάδα προστίθεται στο πρώτο φάρμακο. Οι κλινικές παρατηρήσεις δείχνουν ότι η επίδραση είναι καλύτερη με τη θεραπεία συνδυασμού παρά με τη συνταγογράφηση ενός φαρμάκου στο μέγιστο ποσό.
Η μείωση του κινδύνου αγγειακών επιπλοκών είναι σημαντική στην επιλογή ενός θεραπευτικού σχήματος. Έτσι, έχει σημειωθεί ότι ορισμένοι συνδυασμοί έχουν μια πιο έντονη "προστατευτική" επίδραση στα όργανα, ενώ άλλοι επιτρέπουν τον καλύτερο έλεγχο της πίεσης. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι ειδικοί προτιμούν έναν συνδυασμό φαρμάκων που μειώνει την πιθανότητα επιπλοκών, ακόμη και αν υπάρχουν κάποιες καθημερινές διακυμάνσεις στην αρτηριακή πίεση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι απαραίτητο να ληφθεί υπόψη ταυτόχρονη παθολογία, η οποία καθιστά προσαρμογές στα θεραπευτικά σχήματα. Για παράδειγμα, οι άνδρες με αδενώμα προστάτη είναι συνταγογραφούμενες άλφα-αναστολείς, οι οποίοι δεν συνιστώνται για συνεχή χρήση για τη μείωση της αρτηριακής πίεσης σε άλλους ασθενείς.
Οι πιο ευρέως χρησιμοποιούμενοι αναστολείς ACE, αναστολείς καναλιών ασβεστίου, που συνταγογραφούνται τόσο σε νέους όσο και σε ηλικιωμένους ασθενείς, με ή χωρίς συνακόλουθες ασθένειες, διουρητικά, σαρτάνια. Τα φάρμακα σε αυτές τις ομάδες είναι κατάλληλα για αρχική θεραπεία, τα οποία στη συνέχεια μπορούν να συμπληρωθούν με ένα τρίτο φάρμακο διαφορετικής σύνθεσης.
Οι αναστολείς του ACE μειώνουν την αρτηριακή πίεση και ταυτόχρονα έχουν προστατευτική επίδραση στους νεφρούς και το μυοκάρδιο. Είναι προτιμότερα σε νεαρούς ασθενείς, γυναίκες που λαμβάνουν ορμονικά αντισυλληπτικά, που υποδεικνύονται για διαβήτη και για ηλικιωμένους ασθενείς.
Διουρητική όχι λιγότερο δημοφιλές. Για να μειωθούν οι ανεπιθύμητες ενέργειες, συνδυάζονται με αναστολείς ACE, μερικές φορές "σε ένα δισκίο".
Βήτα αναστολείς δεν αποτελούν ομάδα προτεραιότητας για υπέρταση, αλλά είναι αποτελεσματικές για ταυτόχρονη καρδιακή παθολογία - καρδιακή ανεπάρκεια, ταχυκαρδία, στεφανιαία νόσο.
Αναστολείς καναλιών ασβεστίου Συχνά συνταγογραφούνται σε συνδυασμό με αναστολείς ACE, είναι ιδιαίτερα καλοί για το βρογχικό άσθμα σε συνδυασμό με την υπέρταση, καθώς δεν προκαλούν βρογχόσπασμο.
Ανταγωνιστές υποδοχέα αγγειοτενσίνης - Η πιο συνταγογραφούμενη ομάδα φαρμάκων για υπέρταση. Μειώνουν αποτελεσματικά την αρτηριακή πίεση και δεν προκαλούν βήχα όπως πολλοί αναστολείς ACE. Αλλά στην Αμερική είναι ιδιαίτερα συνηθισμένες λόγω της μείωσης κατά 40% του κινδύνου της νόσου του Alzheimer.
Κατά τη θεραπεία της υπέρτασης, είναι σημαντικό όχι μόνο να επιλέξετε ένα αποτελεσματικό σχήμα, αλλά και να πάρετε τα ναρκωτικά για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη και για τη ζωή. Πολλοί ασθενείς πιστεύουν ότι όταν η πίεση φτάσει σε φυσιολογικά επίπεδα, η θεραπεία μπορεί να σταματήσει, αλλά αρπάζουν τα χάπια από την εποχή της κρίσης. Είναι γνωστό ότι η μη συστηματική χρήση των αντιυπερτασικών φαρμάκων είναι ακόμη πιο επιβλαβής για την υγεία από την πλήρη απουσία θεραπείας, συνεπώς, η ενημέρωση του ασθενούς για τη διάρκεια της θεραπείας είναι ένα από τα σημαντικά καθήκοντα του γιατρού.